خوش آن گروه که در بر رخ از جهان بستند ز کائنات بریدند و با تو پیوستند به سر عشق کجا پی برند اهل خرد مگر کنند فراموش آن چه دانستند مخور به مرگ شهیدان کوی عشق افسوس که دوستان حقیقی به دوست پیوستند مجو تلافی بیداد از بتان کاین قوم نمک زنند بر آن دل که از جفا خستند جماعتی که کنند از ستم فغان، مشتاق نه عاشقاند، که تهمت به خویشتن بستند مشتاق اصفهانی