در اصول كافى  در مورد حرز اين چنين آمده:
حرز به معناى پناهگاه و جاى محكم و استوار و دعائى كه بر كاغذ نويسند و براى دفع چشم زخم يا دفع بلا همراه خود نگهدارند آمده ، و تعويذ هم معناى شبيه حرز دارد و بـه مـعـنـاى پناه دادن نيز آمده و مقصود در اينجا چنانكه از دعاهائى كه مى آيد معلوم گـردد دعـاهـائى اسـت كـه بـا خـوانـدن يـا نـوشـتـن و همراه كردن آنها انسان از دردها و يا جانوران موذى و درندگان و ترس و ديگر چيزها در امان ماند).
ابـن مـنـذر گـويد: خدمت حضرت صادق (ع ) از وحشت (ترس و اندوه از تنهائى ) يادآور شـدم فـرمود: آيا شما را آگاه نكنم به چيزى كه هرگاه آن را بگوئيد نه در شب و نه در روز از تنهائى نترسيد؟ (و آن اينست ): (((بسم اللّه و باللّه و توكلت على اللّه و انه من يـتـوكـل عـلى اللّه فـهـو حـسـبـه ان اللّه بـالغ امـرة قـد جـعـل اللّه لكـل شـى ء قـدرا، اللهـم اجعلنى فى كنفك و فى جوارك و اجعلنى فى امانك و فـى مـنـعـك ))) پـس فـرمـود: بـه مـا رسـيـده كـه مـردى سـى سال اين دعا را مى خواند و يك شب آنرا ترك كرد و همان شب او را عقرب گزيد.
در روايت ديگري آمده كه حـضـرت صـادق (ع ) فـرمـود: بـگـو، (((أَعُوذُ بِعِزَّةِ اللَّهِ وَ أَعُوذُ بِقُدْرَةِ اللَّهِ وَ أَعُوذُ بِجَلَالِ اللَّهِ وَ أَعُوذُ بِعَظَمَةِ اللَّهِ وَ أَعُوذُ بِعَفْوِ اللَّهِ وَ أَعُوذُ بِمَغْفِرَةِ اللَّهِ وَ أَعُوذُ بِرَحْمَةِ اللَّهِ وَ أَعُوذُ بِسُلْطَانِ اللَّهِ الَّذِي هُوَ عَلَى كُلِّ شَيْءٍ قَدِيرٌ وَ أَعُوذُ بِكَرَمِ اللَّهِ وَ أَعُوذُ بِجَمْعِ اللَّهِ مِنْ شَرِّ كُلِّ جَبَّارٍ عَنِيدٍ وَ كُلِّ شَيْطَانٍ مَرِيدٍ وَ شَرِّ كُلِّ قَرِيبٍ أَوْ بَعِيدٍ أَوْ ضَعِيفٍ أَوْ شَدِيدٍ وَ مِنْ شَرِّ السَّامَّةِ وَ الْهـَامَّةِ وَ الْعـَامَّةِ وَ مـِنْ شـَرِّ كـُلِّ دَابَّةٍ صَغِيرَةٍ أَوْ كَبِيرَةٍ بِلَيْلٍ أَوْ نَهَارٍ وَ مِنْ شَرِّ فُسَّاقِ الْعَرَبِ وَ الْعَجَمِ وَ مِنْ شَرِّ فَسَقَةِ الْجِنِّ وَ الْإِنْسِ.)))  اصول كافى جلد ۴ صفحه  ۳۵۷  .